Deze gerechtstolk is het beu

Gebrek aan erkenning
Uit de tientallen contacten die de redactie van De Standaard met gerechtstolken had, blijkt volgens de krant dat de grootste frustratie niets met geld of beëdiging te maken heeft. De tolken zijn "stuk voor stuk niet te spreken over de manier waarop rechters, politieagenten en procureurs met hen omgaan".

In De Standaard van 13 november bevestigt Katalin Balogh, gerechtstolk Hongaars en coördinatrice van de opleiding voor gerechtsvertalers en -tolken aan de KU Leuven (in Antwerpen): "Onze werkvoorwaarden zijn barslecht, het betalingssysteem is discriminerend en er is nog altijd geen nationaal register waar enkel beëdigde tolken met een opleiding in voorkomen."

In Metro van 12 november zegt gerechtstolk Jessica van de Leur: "Het gaat fundamenteel om een gebrek aan erkenning vanwege justitie tegenover de tolken. In het Brusselse justitiepaleis moeten wij bijvoorbeeld sinds kort de ingang voor het algemene publiek nemen en in de rij staan voor de metaaldetector terwijl magistraten, advocaten, griffiers en journalisten zo het paleis kunnen binnenwandelen via de ingang voor de ‘professionelen’. In bepaalde zalen is er voor ons zelfs geen zitplaats voorzien zodat we uren rechtstaand ons werk moeten doen." In Het Laatste Nieuws vult een collega aan: "En als we mee moeten naar een huiszoeking dragen de agenten een kogelvrije vest, maar wij natuurlijk niet."
Over het hopeloos verouderde betalingssysteem van Justitie zegt Jessica van de Leur: "We moeten soms facturen opstellen voor 15 minuten werk, voor belachelijk kleine bedragen. We besteden uren werk aan het opstellen van al die facturen, dat is toch niet meer van deze tijd. Bovendien, als er ook maar de minste fout op de factuur staat, krijgen we ze teruggestuurd en weigert men ons te betalen." In Leuven zegt een gerechtstolk aan Het Laatste Nieuws: "Soms moet ik op de politierechtbank vijf minuten tolken voor vijf personen en daar moet ik voor elk een aparte factuur opstellen."