Samen sterk?
De voornaamste conclusie en aanbeveling van de Ronde Tafel over de status van de taalprofessional, die in maart 2013 in Gent plaatsvond, betrof de vorming van een overkoepelend platform boven alle bestaande initiatieven in de taalsector, met als doel de gemeenschappelijke belangen samen te behartigen, de PR voor de taalberoepen samen aan te pakken en samen permanente vorming te ontwikkelen. Dat is in feite niets anders dan wat ze in alle andere sectoren doen. Hoe zien jullie dat?
‘Wij spreken uiteraard vanuit het perspectief van de vertaalbranche, vanuit het vertaalsegment van de taalsector. Daar kampt men met dezelfde fragmentatie. Dat mag niet verbazen, aangezien iedere vertaler op zijn eigen eilandje werkt. Wie op zijn eilandje blijft, valt snel ten prooi aan tunnelvisie.’
Een mediacampagne voor de onzichtbare vertaler?
‘Ludovic Pierard, voorzitter van de Belgische Kamer van Vertalers en Tolken (BKVT), had het in een recent interview met De Taalsector over het probleem van de onzichtbaarheid van vertalers en tolken. Volgens hem is een mediacampagne daarvoor een goede oplossing. Delen jullie zijn mening?’
Alle drie volmondig: Ja!
Een voor een herinneren ze zich voorvallen waarbij het beroep van vertaler of tolk recent nog negatief in de media kwam. Soms terecht, soms niet, maar dat maakt hun niet zo veel uit. Het stoort hen vooral dat hun beroep nooit eens positief belicht wordt.
Sébastien: ‘Ik zag laatst op tv, in een non-fictieprogramma nog wel, hoe de tolken in beeld duidelijk de deontologische regels van het tolkenberoep met de voeten traden. Daar moet op gereageerd worden.
‘Of die hele affaire met de tolk op Mandela's begrafenis,’ zegt Tom.
Mick: ‘En dan de vele journalisten die mensen interviewen in een exotische taal, mét tolk, maar die tolk wordt dan naderhand uit de reportage geknipt, terwijl zelfs een geluidsman weleens zijn moment de gloire voor de camera mag hebben.’
De oprichters van GentVertaalt zijn op dreef. Ze halen het ene voorbeeld na het andere aan.
Nog eentje van Mick: ‘De literair vertalers zitten in hetzelfde schuitje. Vinden de mensen een (vertaald) boek goed, dan prijzen ze de auteur de hemel in. Vinden ze het boek niet goed, dan ligt het aan de vertaler.’
Sébastien beaamt: ‘Het is ook wel logisch, doet een vertaler het goed, dan is hij discreet en onzichtbaar, loopt het fout, komt hij in beeld. Ons beroep wordt ook door klanten miskend. Vaak stellen zij onmogelijke deadlines of hebben ze niet het minste besef van een normaal tarief. Een overkoepelend orgaan zou dan onze belangen kunnen behartigen, de communicatie met de pers op zich nemen en onze sector verdedigen.’