"We zijn aan de universiteit in een ongelooflijke ratrace van publicaties geraakt en het gaat echt de verkeerde kant op. In augustus stop ik ermee. Ik begin een nieuw leven." Dat zegt dr. Els Snick, docent Duitse vertaling aan de Universiteit Gent, in een interview met Friedl" Lesage in het Radio 1-programma Touché.
Els Snick vertaalde de afgelopen vijftien jaar als freelance literair vertaalster Duitse romans van o.a. Katja Lange-Müller, Norbert Gstrein en Silke Scheuermann. Sinds 1999 geeft ze als assistent les aan vertaalstudenten, tot 2013 aan de Hogeschool Gent en sinds 2013 aan de Universiteit Gent. De vertaalopleiding van de hogeschool werd in 2013 in de universiteit ingekanteld.
"Aan de hogeschool was het ideaal voor mij. Ik was een goede vertaalster, met een zekere renommee ook. Ik vertaalde literatuur voor een aantal Amsterdamse uitgeverijen en ik gaf les. Ik gaf graag les. Mijn vorige boekje, Hotelmens van Joseph Roth, heb ik bijvoorbeeld samen met mijn studenten vertaald. Al hun namen staan erin. Dat waren heel toffe projecten. Maar nu aan de universiteit, met het academiseren, wordt alles veel moeilijker."
Els Snick promoveerde in 2011 aan de Universiteit Gent op onderzoek naar de vertalingen en de receptie van het werk van de Joods-Oostenrijks-Hongaarse schrijver en journalist Joseph Roth (1894 - 1939) in het Nederlandse taalgebied.
Publicatiedruk
In het interview met Friedl" Lesage legt Els Snick uit wat het probleem is. "Als universiteit krijg je punten van de overheid. Die punten betekenen geld. En die punten worden toegekend op basis van de publicaties die je docenten hebben. De publicaties moeten verschijnen in wat men A1-tijdschriften noemt, zeg maar de wetenschappelijke top. Nu is dat voor ingenieurs haalbaar, maar als je met taal of met Nederlands of met geschiedenis bezig bent, dan is het heel erg moeilijk om tijdschriften te vinden die op wereldniveau top zijn. En ja, iedereen is door die A1-publicaties een beetje geobsedeerd geraakt. Ik vind echt dat het niet de goede kant op gaat aan de universiteit. Je bent bijna onnozel als je veel tijd investeert in je lessen, want het enige relevante is die A1-publicatie."
Slechte sfeer
"Er is nu veel geld voor onderzoek," legt Els Snick verder uit. "De onderzoekers zijn meestal jonge mensen, die afgestudeerd zijn met een mooie graad en een beurs krijgen om onderzoek te doen. Na hun doctoraat proberen ze een postdoc te krijgen: een beurs waarmee ze hun onderzoek kunnen voortzetten, en een publicatielijst kunnen opbouwen."
"En dan heb je de proffen. Die hebben publicaties, maar wedijveren met elkaar. Dus ook de hele atmosfeer is zo veranderd. Je heb zo niets daartussen wat ik vroeger was: een echt goede praktijkassistent die zijn werk met passie doet, die graag lesgeeft. Daar is nu eigenlijk geen ruimte meer voor. En je krijgt concurrentie tussen de mensen. De sfeer is zo verslecht; mensen verzuren, mensen krijgen burn-outs. Dat stomme woord burn-out, maar ik zie het toch om me heen."
In augustus stopt Els Snick als docent aan de universiteit. "Ik heb jaren mijn vakantie benut om veel te vertalen. De paasvakantie vorig jaar is voor mij het keerpunt geweest. Het was vakantie en ik kon niet vertalen; er kwamen de hele tijd maar e-mails en e-mails. Dan moesten we ineens de studiefiches in het Engels vertalen, en dan moest het curriculum hervormd worden. En onze vakken veranderen ook; onze studenten moeten nu papers schrijven, terwijl ze vroeger gewoon taal moesten leren en goesting moesten krijgen. Ik vind het spijtig. ... Maar uiteindelijk is het misschien goed voor mij; ik begin een nieuw leven."
Lees ook: Ich sprach mit Els Snick
Meer info: http://www.radio1.be/programmas/actueel/het-gaat-echt-de-verkeerde-kant-op
Meer info: http://www.radio1.be/programmas/touc/els-snick
Meer info: https://biblio.ugent.be/person/801000919133
Meer info: nl.wikipedia.org/wiki/Els_Snick
(foto Leonardini)