Er is dus een probleem met het beroep van leerkracht Frans en met de status van de Franse taal in Vlaanderen. Het beroep is een knelpuntberoep, de taal heeft een saai, overbodig en ronduit negatief imago. Niets wat u al niet wist.

De situatie is ernstig, zeer ernstig. En het probleem is urgent, zeer urgent. Dat zegt het Vlaams Talenplatform, dat namens de universitaire taalopleidingen spreekt en dat mag spreken met de steun van zowat alle stakeholders van goed taalonderwijs, met inbegrip van de Vlaamse bedrijfswereld. Die vraagt zich intussen af hoe Vlaanderen 84 procent van wat er in Vlaanderen geproduceerd wordt in het buitenland kan blijven afzetten, als we onze talen niet meer kennen. Dat laatste is cruciaal voor onze exporteconomie, en dus ook voor onze welvaart. We moeten al onze talen kennen, want met English only hebben we geen competitief voordeel meer.

Een van de acties die het Vlaams Talenplatform aanbeveelt, nu de Vlaamse regering en onderwijsminister Ben Weyts over een Actieplan Talen lijken na te denken, is dat de taalleerkracht meer kansen moet krijgen om zich inhoudelijk en didactisch bij te scholen. Er is immers ook een ernstig probleem met de ondersteuning en professionalisering van het beroep.

Wie zich afvraagt aan wat voor nascholing taalleerkrachten Frans (maar ook andere talen) nood hebben, zal het programma van de jaarlijkse studiedag van Profff vzw inspirerend vinden. Profff is de vereniging van leraren Frans in Vlaanderen en telt een vierhonderdtal leden. Vrijdag 6 maart 2020 komen er driehonderd naar Gent om zich bij te scholen. Ze krijgen er de kans om kennis te maken met de recentste ontwikkelingen en wetenschappelijke inzichten in hun vak, zowel inhoudelijk als didactisch. Wat staat er dan op het programma?