Vergt het leren van vreemde talen met een ander schrift een andere didactiek?
In de moderne vreemdetalendidactiek ligt de nadruk op communicatie en onmiddellijke inzetbaarheid van verworven competenties. Maar wie een handboek Russisch, Japans, Chinees, Arabisch, Hindi, Turks of een andere taal met een niet-Latijns schriftbeeld openslaat, moet zich meestal eerst door een uitgebreid hoofdstuk over het nieuwe schrift en de andere uitspraak worstelen. Vervolgens staat vaak de "vreemde" grammatica centraal, en tal van vertaaloefeningen. Vergt het leren (spreken) van deze "andere" talen een specifieke didactiek? Linguapolis (Antwerpen) heeft daarover een workshop ontwikkeld.